به آنچه ما اجمالا آورده و متذكر شديم، امام عليه السلام در مصباح الشريعه اشاره دارد:

امام جعفرصادق عليه السلام فرمودند:

«مستراح، به جهت راحت شدن بدن از بار نجاسات و خالي شدن كثافات در آن، مستراح ناميده شد.

مؤمن، هنگام رفع حاجت در مستراح، پند و عبرت مي گيرد كه، لذت هاي خالص دنيا، عاقبتش همين است، و با رويگرداني از دنيا و ترك آن، به راحتي رسيده، و دل و جانش را از مشغول شدن به آن، فارغ مي كند، و همان طور كه از نجاست و غائط و پليدي ابا و امتناع مي ورزد، از جمع كردن و به دست آوردن مال دنيا نيز خودداري كند. و درباره ي نفس و جان گرامي خود، مي انديشد، كه چگونه ذليل و خوار گشته، و مي فهمد كه راحتي دنيا و آخرت، در چنگ زدن به قناعت و تقوي، و پست انگاشتن و دوري از تمتع و لذت بردن دنيا، و از بين بردن نجاست حرام و شبهه ناك آن است.



[ صفحه 33]



بنابراين، بعد از معرفت به اين احوال، در كبر را به روي خويش بسته، و از گناه مي گريزد، و باب فروتني و پشيماني از گذشته، و شرم را به روي خود گشوده، و در پي نيك فرجامي و طهارت درونش است، و سعي در انجام دستورات و ترك محرمات الهي كرده، و خويش را در زندان خوف و صبر، و خودداري از شهوات، محبوس داشته، تا به امان الهي در دارالقرار و جهان بعد از مرگ برسد، و طعم رضايت و خشنودي اش را بچشد، كه راه درست همين است و بس.» [1] .