از ديگر اسباب توجه در نماز، انجام درست اجزاء نماز است؛ مثلاً براي تكبيرة الاحرام، دست ها را تا مقابل گوش ها بالا بياوريم و بگوييم «الله اكبر.» نيت كنيم كه «همه چيز غير تو، پشت سر؛ تو بزرگ تر از آني كه وصف شوي». در زندگي خود نيز دقت كنيم كه آيا خدا، همه چيز ما هست؟ حمد و سوره را با دقت بخوانيم. در ركوع و سجود نيز آرامش داشته باشيم.



[ صفحه 134]



خيلي اهل نماز بود حاج شيخ غلامرضا يزدي رحمه الله. نسبت به نماز ديگران هم دلسوز بود؛ مخصوصاً آشنايان. وقتي ديد خاله اش كه زني سالخورده بود، درست وضو نمي گيرد، با خود عهد مي كند كه پس از فوت خاله اش، همه نمازهايش را قضا كند و سرانجام پس از فوت او هفتاد سال نماز قضا براي خاله اش اقامه كرد. [1] .