ديگر از راهكارهاي حضور قلب، تمركز در نماز و ايجاد آن است. از جمله چيزهايي كه باعث تمركز در نماز است، توجه به «محل سجده» است. راه ديگر، حالت نيمه باز نگه داشتن چشم است. نبايد حين نماز، چشم را بست، چون قوه ي خيال و واهمه فعال مي شود؛ بلكه توصيه، نيمه باز گذاردن چشم است تا چيزي توجه ما را جلب نكند. پيش از نماز نيز بايد اسباب حواس پرتي را دور كنيم. البته برخي در نماز، از راه دور كنترل مي كنند؛ اشاره مي كنند كه تلفن زنگ مي زند يا غذا سوخت! برخي ديگر راديو را روشن مي كنند تا اخبار را بشنوند، در همان حالت، تكبير نماز را هم مي گويند! برخي ديگر رو به روي تلويزيون به نماز مي ايستند تا مبادا برنامه و سريالي از دست برود!