بزرگان فرموده اند از روي اختيار حضور قلب را از دست ندهيم. [1] يعني چنان چه در نماز به هر دليلي، تمركز خود را از دست داديم، همان لحظه كه متوجه شديم در نماز نيستيم، به نماز بازگرديم. يعني خود، نخواهيم كه در نماز به چيز ديگري غير از حضور در برابر خداوند بينديشيم. اين نكته در دراز مدت، حضور قلب را براي انسان به ارمغان خواهد آورد و از ميان راهكارهاي كوتاه مدت براي ايجاد حضور قلب، بهترين محسوب مي شود.