از گناهان ديگر كه موجب بداخلاقي مي شود و شيطان زيركانه از آن سود مي جويد، حسد است. در اين باره آمده است: «همانا حسد، ايمان را مي خورد، همان گونه كه آتش هيزم را.» [1] رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم از جمله درمان هاي حسد را احترام به يكديگر [2] و استغفار دائمي از خداوند [3] دانسته اند. از جمله راه كارهايي كه براي درمان و جبران حسادت - و هر گناه ديگري - ارايه شده، بحث «تناسب» است؛ يعني جبران گناه، با خود گناه تناسب داشته باشد و از همان طريق خود را تنبيه و معاقبه كند؛ مثلاً فرد حسود در مواردي كه سخن از شخصي به ميان مي آيد، سريع به نقاط ضعف شخص اشاره مي كند و مي گويد: «فلاني كاسبي اش خوب است، اما اخلاق ندارد». درمان چنين حسادتي اين است كه حسود از آن كاسب



[ صفحه 88]



تعريف و تمجيد كند و خوبي هايش را به زبان آورد و به نفس بگويد: «اگر به فلاني حسادت كردي، بيشتر از او تعريف مي كنم». مثلاً وقتي سؤال مي كنند فلان آقا چطور آدمي است، بگويد: «كسب خوبي دارد. تازه نماز اول وقتش هم ترك نمي شود و وقت نماز هميشه مغازه اش بسته است. دست خير هم دارد...» تجربه ثابت كرده چنان چه چند مرتبه اين كار تكرار شود، نفس انسان ديگر حسادت نمي كند. [4] .