وعده به آن چه نمي تواند به آن وفا كند و مجبور به وعده دادن است، حرام نيست؛ يعني شخصي به خاطر موقعيت خاصي مجبور به



[ صفحه 82]



وعده دادن شده است و از همان ابتدا نمي خواسته وعده ي خود را عملي كند. [1] مانند جايي كه مبلغ قابل توجهي را نزد شخصي به امانت گذارده و در حال بازپس گيري، وعده ي هديه اي را به آن شخص مي دهد تا بتواند مالش را پس بگيرد. در واقع «مجبور» شده است وعده ي دروغ بدهد.