درمان اين بيماري، تنها به فرد و اراده اش بستگي دارد. قطع زمينه هاي چشم چراني و تصميم بر ترك چشم چراني دو راهي است كه پيش از اين نيز بيان شد. سخت، اما شدني است. تمرين آن مي تواند به اين صورت باشد كه با خود قرار بگذاريم امروز را چشم چراني نكنيم. مي توان روز به روز اين تمرين را ادامه داد تا حداقل به صورت عادت درآيد.

داستان «چشم ترس» شدن مرحوم ميرزا علي آقاي قاضي رحمه الله در بين اهل معرفت مشهور است. بيست سال چشمش را كنترل كرد تا نگاهش به نامحرمي نيفتد. چشم ترس شده بود. كه قبل از ورود نامحرم، خود به خود چشم هايش بسته مي شد و ديگر نديدن نامحرم سختش نبود. [1] البته هيچ بعيد هم نيست. مثل وقتي كه چيزي را نمي بينيم و به سويمان پرت مي شود و ما ناخودآگاه دستمان را سپر مي كنيم...