قابل توجه است كه اين دعا، دعاي جليل و عظيمي است، و ما آن را به چندين سند روايت كرده ايم، دو طريق آن را در اينجا ذكر مي كنيم، زيرا در الفاظ دعا كه به سندهاي مختلف نقل شده، افزوني و كاستي وجود دارد.

طريق اول: علي بن نصر نامه اي به حضرت [1] نوشت و از او درخواست نمود كه در ذيل آن دعايي مرقوم فرموده و به وي بياموزد، كه در اثر خواندن آن از گناهان محفوظ بماند، و نيز دعايي باشد جامع بين حوائج دنيا و آخرت. حضرت به خط



[ صفحه 344]



خويش مرقوم فرمود:

«يا من أظهر الجميل و ستر القبيح و لم يهتك الستر عني، يا كريم العفو، يا حسن التجاوز، يا واسع المغفرة، يا باسط اليدين بالرحمة، يا صاحب كل نجوي، و يا منتهي كل شكوي، يا كريم الصفح، يا عظيم المن، يا مبتدي ء كل نعمة قبل استحقاقها، يا رباه يا سيداه يا مولاه يا غايتاه، صل علي محمد و أهل بيته، أسألك ان لا تجعلني في النار.»

- اي خدايي كه زيبا را آشكار نموده و زشت را مي پوشاني و پرده دري نمي كني، اي كسي كه بزرگوارانه درمي گذري، اي نيكو گذشت، اي گسترنده ي آمرزش، اي كسي كه دو دست [جلال و جمال] را به رحمت گشاده اي، اي همدم هر مناجات و سخن در گوشي، و اي منتهاي هر شكايت، اي بزرگوارانه گذشت كننده، اي صاحب بخشش بزرگ، اي كسي كه پيش از استحقاق نعمتي ابتدائاً شروع به عطا مي كني، اي پروردگار من، اي آقاي من، اي مولاي من، اي نهايت [آرزوي] من، بر محمد و اهل بيتش درود فرست، از تو درخواست مي نمايم كه مرا در آتش جهنم قرار ندهي.

سپس هر چه كه به ذهنت آمد درخواست مي كني.» [2] .

طريق دوم، جدم ابي جعفر طوسي - رحمه الله - دعاي بعد از سلام دو ركعت چهارم از نافله هاي عصر را درست به اين لفظ آورده است:

«يا من أظهر الجميل و ستر القبيح، يا من لم يؤاخذ بالجريرة و لم يهتك الستر، يا عظيم العفو، يا حسن التجاوز، يا باسط اليدين بالرحمة، يا صاحب كل حاجة [يا: نجوي]، يا واسع المغفرة، يا مفرج كل كربة، يا مقيل العثرات، يا كريم الصفح، يا عظيم المن، يا مبتدئاً بالنعم قبل استحقاقها، يا رباه، يا سيداه، يا غاية رغبتاه، أسألك بك و بمحمد و بعلي و فاطمة و الحسن و الحسين و علي بن الحسين و محمد بن علي و جعفر بن محمد و موسي بن جعفر و علي بن موسي و محمد بن علي و علي بن محمد و الحسن بن علي و القائم المهدي، الأئمة الهادية عليهم السلام أن تصلي علي محمد و آل محمد، و أسألك يا الله، ألا تشوه خلقي بالنار، و أن تفعل بي ما أنت أهله.»



[ صفحه 345]



- اي خدايي كه زيبا را آشكار نموده و زشت را مي پوشاني، اي خدايي كه [سريعاً] به خاطر گناه مؤاخذه نمي كني و پرده نمي دري، اي صاحب عفو بزرگ، اي صاحب گذشت زيبا، اي كسي كه دو دست [جمال و جلال] خويش را به رحمت گشاده اي، اي همدم هر خواسته [يا: هر سخن در گوشي]، اي گسترنده ي آمرزش، اي برطرف كننده ي هر ناراحتي سخت و گلوگير، اي درگذرنده ي از لغزشها، اي بزرگوارانه گذشت كننده، اي صاحب بخشش بزرگ، اي كسي كه پيش از استحقاق نعمتها شروع به عطا مي فرمايي، اي پروردگار من، اي آقاي من، اي منتهاي رغبت من، به حق خود و حضرت محمد و علي و فاطمه و حسن و حسين و علي بن حسين و محمد بن علي و جعفر بن محمد، و موسي بن جعفر، و علي بن موسي، و محمد بن علي، و علي بن محمد، و حسن بن علي، و حضرت قائم مهدي امامان هدايتگر عليهم السلام درخواست مي نمايم كه بر محمد و آل محمد درود فرستي، و از تو مسألت دارم اي خدا كه روي و وجودم را با آتش جهنم زشت نگرداني، و آنچه را كه خود زيبنده ي آن هستي به من بكني.

سپس هر خواسته اي داشتي ذكر مي كني.» [3] .