28- وقتي از خواندن اين دعاها فراغت پيدا كردي، مانند كسي كه آگاهانه سجده مي كند، و با خضوع و سجده خواهان قرب به خداوندگار و معبودش مي باشد، سجده ي شكر به جا آور، بسان بنده ي حقير [و نيازمند] ي كه مي خواهد به محضر قرب مولاي عظيم و بزرگ خويش وارد شود، خود را آماده و مهيا نما؛ و حداقل حضور قلب داشته باش و خواطر خود را جمع كن؛ زيرا اگر سجده را با حالت غفلت بجا آوردي، مانند كسي خواهي بود كه به هلاكت گرفتار شده، و يا خود را به خطر انداخته است.



[ صفحه 328]



ببين سجده ي مولايمان امام كاظم عليه السلام را كه براي تو روايت خواهيم نمود چگونه بوده و چه ذلت و خاكساري و بندگي اي را دربرداشته است. و حضرتش الگويي است كه بندگان را به سوي خداوند - جل جلاله - فراخوانده و رهنمون مي گردد، و نگو: من توان پيمودن اين راه را ندارم. بلكه به خود بگو: واي بر تو، چگونه مي گويي كه من نمي توانم؟ و حال آنكه اگر در پيشگاه پادشاه بزرگي ايستاده بودي، مانند بنده ي ذليل و خاكسار مي شدي، پس لااقل همان گونه كه براي بنده اي از بندگان مولايت خاكساري مي نمايي، افتادگي و تذللت براي خدا نيز چنين باشد، كه اگر تو او را نمي بيني، او تو را مي بيند. اگر نمي توانستي، آن تذلل را در برابر بنده اي از بندگان سلطان عالميان انجام نمي دادي. و اگر آنان به تو مي گفتند كه هيچ ترسي از ناحيه ي ما نداشته باش و از سوي ما در امان هستي، بر تذلل و خضوع و فروتني تو در محضرشان افزوده مي شد، تا به اين وسيله به سوي آنان و محبتشان تقرب بجويي.

پس حال كه مقام و منزلت بنده اي از بندگان در نزد تو بالاتر از حرمت سلطان دنيا و آخرت مي باشد، خويش را معذور مدان. و از آنجا كه سجده ي ويژگان درگاه الهي دربردارنده ي فروتني و خضوعي است كه ذكرش خواهد آمد، از اين رو شايسته است كه تو (كه گناهان و جنايات - قلبي بسيار داري) بيم و خشوع و فروتني مضاعف داشته باشي.