16- از تعقيبات مهم جهت برآورده شدن حوايج، خواندن دعاي زير بعد از فراغت از نماز است. ادريس بن عبدالله مي گويد، از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمود: وقتي از نماز فراغت پيدا كردي بگو:

«أللهم، اني أدينك بطاعتك و ولايتك و ولاية رسولك و ولاية الأئمة من أولهم و [يا: الي] آخرهم.»

- خدايا، من به طاعت و ولايت و دوستي تو و ولايت رسولت و ولايت امامان از اول تا به آخرشان، از تو اطاعت نموده و مي پرستمت.

و همه ائمه عليهم السلام را يكايك نام ببر، سپس بگو.

«أللهم، أدينك بطاعتهم و ولايتهم و الرضا بما فضلتهم به غير متكبر [يا: منكر] و لا مستكبر علي معني ما أنزلت في كتابك علي حدود ما أتانا فيه و ما لم يأتنا، مؤمن معترف



[ صفحه 299]



مسلم بذلك، راض بما رضيت به، يا رب، أريد به [وجهك الكريم و] الدار الآخرة مرهوباً و مرغوباً اليك فيه، فأحيني علي ذلك و أمتني اذا أمتني علي ذلك، و ابعثني علي ذلك. و ان كان مني تقصير فيما مضي، فاني أتوب اليك، و أرغب اليك فيما عندك، و أسألك أن تعصمني بولايتك عن معصيتك، و لا تكلني الي نفسي طرفة عين أبداً و لا أقل من ذلك و لا أكثر، ان النفس لامارة بالسوء الا ما رحمت، يا أرحم الراحمين، و أسألك بحرمة وجهك الكريم و بحرمة اسمك العظيم و بحرمة رسول الله صلي الله عليه و آله و بحرمة أهل بيت رسولك عليهم السلام و آن بزرگواران را يك به يك نام مي بري - أن تصلي علي محمد و آله، و أن تفعل بي كذا و كذا.»

- خداوندا، من به واسطه ي اطاعت و ولايت و دوستي آنان، و خشنودي از مقاماتي كه ايشان را به آن بر ديگران برتري دادي، بدون اينكه تكبر [يا انكار] نموده و يا گردنكشي نمايم، براساس آنچه كه در كتابت فروفرستادي، و بر اساس احكام و حدودي كه در آن به ما رسيده و يا نرسيده، از تو اطاعت نموده و مي پرستمت. و به آن ايمان آورده و معترف و تسليم آن هستم، و به هر چه كه تو بدان خشنودي، خرسندم. پروردگارا، مقصودم از اين [روي و اسماء و صفات - گرامي و رضاي تو و] و سراي آخرت مي باشد، در حالي كه در اين باره هم از تو هراسانم و هم به سوي تو تمايل و رغبت دارم. پس مرا بر همين اعتقاد زنده بدار، و هنگامي كه مي ميراني بر همان بميرانم، و بر همان در قيامت مبعوثم بدار، و اگر در گذشته تقصير و كوتاهي از من سر زده از آن به سوي تو توبه مي نمايم، و نسبت به آنچه در نزد توست ميل و رغبت دارم، و از تو درخواست مي كنم كه مرا تحت سرپرستي خود از نافرماني ات نگاه داري، و هيچگاه به اندازه ي چشم برهم زدني مرا به خود وامگذار، نه كمتر و نه بيشتر از آن، زيرا نفس بسيار بدفرماست، مگر اينكه تو رحم آري. اي مهربانترين مهربانان. و از تو درخواست مي نمايم به حرمت روي [و اسماء و صفات] باكرامتت، و به احترام اسم بزرگت، و به حرمت رسول خدا صلي الله عليه وآله و به احترام اهل بيت رسولت عليهم السلام - كه بر محمد و آل او درود فرستي، و فلان حاجت مرا برآورده كني.

به جاي لفظ «فلان حاجت» حوايج خويش را ذكر مي كني كه ان شاء الله برآورده مي شود.



[ صفحه 300]