در روايت آمده كه امام باقر عليه السلام فرمود: «روزي رسول خدا صلي الله عليه و آله براي نماز از منزل بيرون آمد، آن هنگام كه حسن بن علي عليهماالسلام از سخن گفتن وامانده بود، به حدي كه بيم آن را داشتند كه اصلاً سخن نگويد و لال شود. تا اينكه رسول خدا صلي الله عليه و آله در حالي كه او را بر دوش خو حمل مي نمود، از خانه بيرون آمد و مردم در پشت حضرتش صف بستند، و حضرت او را در سمت راستش قرار داد، پس رسول خدا صلي الله عليه و آله تكبير گفت و نماز را آغاز نمود، امام حسن عليه السلام نيز تكبير گفت. هنگامي كه رسول خدا صلي الله عليه وآله و اهل بيتش تكبير او را شنيدند، حضرت دوباره تكبير گفت، و امام حسن عليه السلام تكبير ديگر گفت، تا اينكه هفت بار تكبير گفت، و بدين ترتيب افتتاح نماز با هفت تكبير سنت گرديد.»

اگر گفته شود: چگونه تكبير امام حسن عليه السلام در حال كودكي و متابعت رسول خدا صلي الله عليه و آله از او سنت گرديد؟

جواب آن است كه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله از امام حسن عليه السلام متابعت ننمود، بلكه وي از رسول الله صلي الله عليه و آله متابعت نمود، و سخن گفتن وي بعد از خودداري از سخن گفتن بسان معجزه اي از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و در نتيجه معجزه اي براي اسلام است، و به همين جهت از شرايع و احكام محسوب شده است.

جواب ديگر آنكه: هيچگاه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله از روي هوا و هوس سخن نمي گفت، و سخن آن بزرگوار تنها از ناحيه خدا به او وحي مي شد، بنابراين ممكن است كه خداوند - جل جلاله - به حضرت وحي نموده كه اين گونه تكبير گفتن را به خاطر امام حسن - صلوات الله عليه - سنت قرار دهد. [1] .

همچنين در رواياتي آمده است: «آغاز تكبير نماز عيد نيز به واسطه سخن گفتن



[ صفحه 235]



امام حسن بن علي عليه السلام بوده است»، ولي شيخ طوسي در تهذيب [2] آن را درباره ي امام حسين عليه السلام نقل كرده است.