پيشتر در فصل اول و دوم اموري را كه تو را با لزوم اهتمام در نماز و تعظيم آن آشنا مي نمود، يادآور مي شديم؛ ولي چون از اينجا خيلي فاصله دارد، لذا در اينجا مي خواهيم بيان ديگري افزون بر آن ذكر نماييم:

1- در روايت آمده كه امام صادق - صلوات الله عليه - به نقل از رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: «فرداي قيامت، شفاعت من به كسي كه نماز واجب را از وقتش تأخير بياندازد، نخواهد رسيد.»

2- در روايت ديگر ابوبصير مي گويد: به منظور تسليت گفتن به خاطر سوگ امام صادق عليه السلام بر ام حميده [1] وارد شدم، وي گريست، من نيز به خاطر گريه ي او گريستم، سپس گفت: اگر هنگام وفات، امام صادق عليه السلام را مي ديدي مسلماً امر عجيبي را مشاهده مي نمودي. چشمان مباركش را باز نمود و سپس فرمود: «تمام كساني را كه با من خويشاوندي دارند گرد آوريد.» و ما بدون استثناء همه را حاضر ساختيم، حضرت به آنان نگاه كرد و آنگاه فرمود: «بي گمان شفاعت ما به كسي كه نمازش را كوچك و سبك بشمارد نخواهد رسيد.»

3- رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمودند: «از [امت] من نيست كسي كه نمازش را كوچك و سبك بشمارد، و به خدا سوگند در حوض كوثر بر من وارد نخواهد شد.»

4- در روايت ديگر آمده كه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: «اولين چيزي كه بنده از آن



[ صفحه 229]



بازخواست مي شود، نماز است، اگر نماز پذيرفته شد اعمال ديگر قبول مي شود، و اگر پذيرفته نشد اعمال ديگر نيز پذيرفته نمي گردد.»

ما نكته هاي ظريف و جالبي در اين باره در كتاب «غياث سلطان الوري لسكان الثري» ذكر نموده و كلام را در آنجا بسط داده ايم، به گونه اي كه عارفان به معاني آن بهبودي معنوي مي يابند.