«اواب» يعني كسي كه پيوسته به درگاه الهي توبه و انابه و رجوع مي نمايد

در روايت آمده كه مولايمان علي عليه السلام فرمود: «نماز ظهر همان نماز اوابين مي باشد.»

و نيز در احاديث وارده (به اين مضمون) آمده كه: «وقتي هنگام ظهر فرا مي رسد، درهاي آسمان براي استجابت دعاهاي نيكو گشوده مي گردد، و مقصود از نماز اوابين همان نمازهاي نافله ي ظهر است.، و آنها جايگاه ستوده اي را نزد خداوند - جل جلاله - دارا هستند. آنجا كه خداوند - عزوجل مي فرمايد:

(انه كان للأوابين غفوراً.) [1] .

- به راستي كه خداوند نسبت به بسيار توبه كنندگان، بسيار آمرزنده است.