از ديگر آدابي كه بايد بنده در حال سجده رعات كند آن است كه در برداشتن سر از اين گونه خضوع و خشوع براي معبود شتاب ننمايد، كه ما معناي فرمايش خداوند - جل جلاله - را كه در كتابش [1] ذكر نموده براي تو بازگو نموده و گفتيم كه: «سجود از مقامات قرب به مولايت مي باشد.» پس چرا شتاب مي نمايي؟ آيا در حالي كه او به تو ناظر است، از قرب و نزديكي به او كراهت داري؟!

چنانكه در دنيا از ملاقات به هر چيز كه دوست داري بدت نمي آيد، و در دور شدن از آن شتاب نمي كني، با پروردگارت - جل جلاله - نيز كه چاره اي از همراه بودن او نداري، چنان باش. در روايت آمده كه امام صادق عليه السلام فرمود: «هماره وقتي حضرت علي بن الحسين عليهماالسلام به نماز بپا مي خاست، رنگ چهره اش دگرگون مي شد، و هنگامي كه سجده مي نمود، تا عرق از او فرونمي ريخت سر برنمي داشت.»