روش گروهي از اصحاب و مؤلفان ما اماميه در فقه اين است كه بحث نماز ميت را تأخير انداخته و در كتاب «الصلاة» ذكر مي كنند، ولي به نظر من ذكر آن در اينجا نزديكتر به صواب است، زيرا نماز ميت مانند نمازهاي ديگر نيست، نه طهارت در آن واجب است و نه قرائت و نه شرطهاي ديگر نمازها كه مناجات با پروردگار است.

و ديگر اينكه: دوست دارم هر كس به اين كتاب دسترسي پيدا كرد و نظرش به آن افتاد، بحث نماز ميت را در اين باب باز جويد، و نيازي نداشته باشد كه آن را از جاي دوردست جستجو كند، لذا شايد درست تر آن باشد كه اين بحث در همين جا مطرح شود.



[ صفحه 155]



اينك احكام نماز ميت:

1- نماز ميت واجب كفايي است، يعني اگر برخي از مكلفين كه اين نماز بر آنان واجب است، آن را انجام دهند، از ديگران ساقط مي گردد.

2- خواندن نماز ميت بر هر ميت مؤمن و شيعه و هر كس كه در حكم مؤمن است و شش سال سن دارد واجب است، و مقدم از همه مكلفين در انجام اين نماز، فرد مذكري است كه نسبت به ميراث و اموال باقي مانده ي از ميت از همه مقدم باشد. البته شوهر در نماز خواندن بر همسرش حتي از ولي زن نيز مقدم است.

3- در هر وقت از شبانه روز مي شود بر ميت نماز خواند، مگر اينكه وقت يكي از نمازهاي واجب يا واجب ديگري كه وقتش تنگ شده باشد، كه در اين صورت بايد ابتدا آن واجب را انجام دهند. البته اين در صورتي است كه بيم فاسد شدن بدن ميت در ميان نباشد، و گرنه بايد ابتدا نماز ميت خوانده شود و بر ساير حالات مقدم است. [1] .

4- با طهارت بودن [2] براي نماز ميت واجب نيست، ولي اكمل و بهتر است.

5- در نماز جماعت، بر ميت، آخرين صف افضل و بهتر از همه ي صفوف مي باشد.