مستحب است كفن از جامه اي باشد كه انسان در آن براي حج احرام بسته، زيرا در روايت آمده كه امام صادق عليه السلام فرمود: «پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله در دو پارچه ي يمني، يعني، يك پارچه ي عبري، و يك پارچه ي ظفاري [1] احرام بستند، و ايشان را در همان دو كفن كردند.»

من [مؤلف قدس سره] نيز با به تن كردن دو حوله از جنس پنبه ي سفيد احرام نموده، و در روز جمعه اي از آغاز وقت وقوف در عرفات يعني بعد از نماز ظهر و عصر تا بعد از غروب آفتاب وقوف، و براساس آنچه كه جود خداوند مالك و مهربان به ما آگاهانيد مناجات نمودم. تا اينكه وقتي حج را در آن كاملاً به جا آورده و به پايان بردم،



[ صفحه 140]



بسان ايجاد رابطه حسبي و سببي و به منظور توسل جستن به رحمت خداوند مالك و مهربانتر و گرامي تر، آن دو را بر كعبه ي شريفه و اركان بلند مرتبه و استوار آن و بر حجرالاسود مكرم گسترانيده و پهن كردم.

سپس وقتي به مدينة النبي صلي الله عليه و آله رسيدم، باز به همان منظور و براي توسل جستن به شفاعت سرور و جدم كه بر تمام پيامبران مقدم است و نيز براي آنكه توسط آن بزرگوار و از ناحيه ي ايشان به نهايت آرزوي خويش برسم، باز پشت و روي آن دو را بر حجره ي مبارك محمدي صلي الله عليه و آله پهن كردم، سپس به سوي ائمه ي اطهار عليهم السلام كه در بقيع مدفونند رهسپار شدم، و باز به همان هدف و براي توسل جهت سلامتي از روز بيمناك و رسوا كننده ي قيامت چنين كردم.

و وقتي كه به مشهد مولايمان اميرالمؤمنين علي بن ابيطالب عليه السلام رسيدم، بار ديگر آن را به همان هدف و براي اينكه به نهايت اميد خود از آن بزرگوار نايل گردم، پشت و روي آن دو را بر ضريح و قبر سيد و سرور اوصياء، پدر نيكوكارم پهن كردم. سپس در ايام مصاحبت و زندگي در كربلاي معلي نيز آن دو را به مشهد مولايمان امام حسين عليه السلام بردم و باز براي همان مقصود توسل به حضرتش جهت رسيدن به آرزويم، پشت و روي آنها را بر ضريح و قبر آن بزرگوار پهن كردم، سپس در ضريح و قبر مبارك مولايمان امام كاظم، و مولايمان امام جواد، و در ضريح مولايمان امام هادي، و مولايمان امام حسن عسگري، و در محل غيبت مولايمان امام مهدي - صلوات الله جل جلاله عليهم أجمعين - نيز به همان منظور و براي توسل جستن به شفاعت آن بزرگواران و خرسندي خداوندگار در روز جزا، چنين كردم.

بعد آن را به اندازه ي قطعه هاي كفن بريده و آماده نمودم، و هم اكنون نيز در نزد من است، و بسيار به آن علاقه مندم و اميدوارم كه با آن به محضر مولاي بردبار مهربان نيكوكارم شرفياب، و در دار رضوان وارد شوم، تا اينكه خداوند - جل جلاله - خلعتهايي از محبت و قرب و پذيرايي اش را به صورتي كه رحمت و جود او اقتضا دارد به اين بنده اش عطا فرمايد، و به آنچه كه هنگام وارد شدن و نيل به درگاه او



[ صفحه 141]



مورد نظر و رضاي اوست، مشرف گرداند. ان شاء الله.