از جمله مقدمات پيش از طهارت، مطالبي است كه انسان هنگام وارد شدن در توالت و هنگام بول و غايط نمودن و اين گونه امور ضروري، بدان نيازمند است.

اينك مي گويم [شايسته است در اين هنگام به خود خطاب نموده و بگويد]: اي بنده ي بد، اي پست، چه چيز باعث شده كه بر پادشاه عالميان و خداوندگار اولين و آخرين جرأت پيدا كني؟ و چه چيز تو را از جايگاه بنده ي نيازمند و ذليل درآورده و به فروگذاري و گستاخي و اشتغال داشتن به غير بندگي و خدمت و معامله با مالك روز جزا، واداشته است؟

واي بر تو، آيا نمي بيني كه خود مخزن و حمال كثافتهاي پست و عهده دار تميز كردن محل خروج پليديها مي باشي، و اين امور را هر روز و شب مكرر با دستت انجام مي دهي، و تا هنگام مرگ از اين كار پست رهايي نخواهي داشت.

واي بر تو، چگونه از زيربار اين نشانه ي ذلت و نقص سر به سوي صاحب جبروت و مالك ملك و ملكوت بلند مي كني؟ آيا نمي داني كه آغاز تو بسان پدرت، از نطفه اي بدبو و گنديده بوده، كه از محل در آمدن پيشاب ناپاك بيرون مي آيد، و بعد از آن نيز كارت حمالي و شستن كثافت مي باشد، و بعد از مرگ نيز به صورت مردار گنديده و زشت مي گردي.

سرت را از روي ذلت و شرم به زير انداز و صدايت را از روي بيم و هراس آهسته



[ صفحه 102]



كن، و زبوني خويش را بشناس، و در تدبير امور خود تأمل كن، و بكوش كه مولايت تو را از اسارت بندگي رها ساخته، و از فرومايگي اين امور پست بيرون آورد. دست به دامن او شو و به او توسل بجوي كه تو را از اين بردگي اسارت بار آزاد ساخته و از آزادگان قرار داده و اهليت سكونت در بهشتي را كه سراي آرامش و محل آسودگي است، به تو ارزاني دارد، و بدين وسيله تو را از اين كار پست و اشتغال به شستن كثافتها و محل خروج پليديها بالا برده، و اين جسد سخيف و دون را ويران ساخته، و بر بنيادي والا و پاكيزه از اين پليديها آباد كند، به گونه اي كه براي سكونت در خانه اي كه خوشيهايش دايمي و جاوداني است، صلاحيت پيدا كني، كه اين دست به دامن شدن و توسل جستن تنها در دنيا ميسر است، پس اگر به چيز پست و دون بسنده نمايي، زيانكار خواهي بود و گناه از خودت مي باشد و مصيبت و گرفتاري به خودت برمي گردد.