اينك پس از ذكر شروط مهمي كه موجب قبولي دعا مي شوند، لازم است فضيلت دعا در غياب برادران ديني را با استفاده از برخي رواياتي كه بدان دست يافته ايم يادآور شويم:

1- در روايتي آمده كه امام صادق عليه السلام فرمود رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود هر كس بگويد:

«أللهم، اغفر للمؤمنين و المؤمنات.»

- خداوندا، مردان و زنان مؤمن را بيامرز.

خداوند، به تعداد هر يك از مؤمناني كه از زمان آفرينش حضرت آدم عليه السلام تا برپايي قيامت خلق فرموده، يك كار نيك براي او مي نويسد، و يك گناه او را محو مي فرمايد، و يك درجه [درجه ي ايماني] او را بالا مي برد.»

2- در روايت آمده كه امام صادق عليه السلام فرمود، هرگاه كسي بگويد:

«أللهم اغفر للمؤمنين و المؤمنات و المسلمين و المسلمات، الأخيآء منهم و جميع الأموات.»

- خدايا، مردان و زنان مؤمن و مسلمان، و زندگان و تمام مردگان آنها را مورد مغفرت خويش قرار ده.

خداوند به شماره ي تمام انسانهاي گذشته و آينده، دعا براي او مستجاب مي گرداند [يا: دعاي آنان را براي وي مي نويسد].»

3- همچنين در اين باره است روايت بنده ي صالح خدا عبدالله بن جندب - رضوان الله عليه - از مولايمان امام صادق عليه السلام.

عبدالله بن سنان مي گويد:گذرم بر عبدالله بن جندب كه پيرمرد كهنسالي بود افتاد، و ديدم كه بر محل وقوف در «صفا» به نماز ايستاده و دعا مي نمايد و در دعاي خود بسيار مي گفت:



[ صفحه 97]



«أللهم، فلان بن فلان، أللهم، فلان بن فلان.»

- خداوندا، فلاني پسر فلاني را [بيامرز].) [1] .

به اندازه اي كه نتوانستم بشمارم.

وقتي كه سلام نماز را گفت. عرض كردم: اي عبدالله هيچ جايگاهي بهتر از جايگاه تو نديده ام، ولي از يك خصلت تو اصلاً خوشم نيامد.

گفت: چه چيز من خوشايند تو نبود.

گفتم: به بسياري از برادرانت دعا كردي، ولي نشنيدم كه براي خود دعايي بكني. گفت: اي عبدالله، از مولايمان امام صادق عليه السلام شنيدم كه مي فرمود: «هر كس در غياب برادر مؤمن خويش براي او دعا كند، از كناره هاي آسمان ندا مي شود: اي فلاني، براي توست مانند آنچه كه براي برادرت درخواست نمودي، و براي توست صد هزار برابر آن.» لذا دوست نداشتم صد هزار برابر ضمانت شده را به خاطر يكي كه نمي دانم آيا مستجاب مي شود يا خير، ترك كنم.

4- و نيز از آن جمله است روايت همين بنده ي صالح، عبدالله بن جندب - رضوان الله عليه - از مولايمان موسي بن جعفر امام كاظم عليه السلام.

علي بن ابراهيم بن هاشم مي گويد: پدرم به من گفت: عبدالله بن جندب را در «موقف» عرفات ديدم، و وقوف او بهتر و باحال تر از همه بود، پيوسته دستهاي خويش را به سوي آسمان دراز كرده و اشكش بر گونه اش جاري بود و به زمين مي ريخت. پس از رفتن مردم به او گفتم: اي [ا] با محمد، هرگز وقوفي بهتر و باحال تر از وقوف تو نديدم.

وي گفت: به خدا سوگند، جز براي برادرانم دعا ننمودم. و اين بخاطر آن بود كه حضرت اباالحسن موسي بن جعفر عليهمااالسلام به من خبر داد كه: «هر كس در غياب برادرش براي او دعا كند، از سوي عرش ندا مي شود: براي توست صد هزار برابر آن»، لذا خوشم نيامد كه صد هزار برابر ضمانت شده را به خاطر يكي كه نمي دانم آيا مستجاب مي شود يا خير، فروگذارم.



[ صفحه 98]



8- روايات گرانسنگ ديگري را پيرامون دعا در غياب برادران ديني در قنوت نماز وتر از نماز شب ذكر خواهيم كرد، [2] زيرا ديده ام اصحاب ما اماميه، وقتي مي خواهند براي كسي دعا كنند، بيشتر در قنوت نماز وتر از نماز شب دعا مي كنند.