به عنوان مثال: وقتي بيمار شد، مقصودش از دعا كردن براي تندرستي اش، صرف زنده ماندن براي خواسته هاي نفساني زودگذر و دنيايي كه او را از آخرتش بازمي دارد، نباشد؛ بلكه براي اين دعا كند كه براساس اراده ي خداوند - جل جلاله - كه همان طاعت و عبادت اوست، زنده بماند.

و مثال ديگر اينكه: وقتي فرزند و يا كسي كه در نزد او عزيز است بيمار شد، دعا كردنش براي تندرستي آنان، به خاطر ميل نفساني خود به زنده ماندن آنان در اموري كه به مصلحت آنهاست، يا لذت و شيرين كامي خود، يا براي اينكه مبادا كسي به او



[ صفحه 92]



شماتت كند، و مقاصدي از اين قبيل نباشد، بلكه دعايش براي تندرستي آنان براي اين باشد كه ايشان براساس طاعت و اراده و نظام حكمت خداوند - جل جلاله - پايدار و زنده باشند.

ناگفته نماند كه ممكن است براي برخي به محض اطلاع از شرايط اجابت دعا كه يادآور شديم، زود حالت يأس دست دهد، يا بر بعضي از اين روايات خرده بگيرند. در جواب مي گوييم: توجه داشته باش كه اينها همگي شرايط دعايي است كه:

الف - مسلماً مستجاب مي شود.

ب - يا به زودي مستجاب شده و ثمره مي دهد.

ج - يا درست همان چيزي كه درخواست شود و نه عوض آن، حاصل مي شود.

د - يا تنها كسي كه حاجت بسيار دارد، نيازمند اين همه احتياط كاري است.

ه - يا توجيه هاي ديگر از اين قبيل كه سازگار با تصديق اين روايات باشد.

و گرنه مسلماً مي دانيم كه خداوند متعال دعاي ابليس را با وجود اصرار بر گناه، و نيز دعاي افراد بسياري را كه هنگام دعا كردن تمام اين شروط را نداشته اند اجابت فرموده است.

در هر حال، سزاوار است كه انسان هنگام مناجات، در تحصيل اين شروط بكوشد، تا براي برآورده شدن حاجت خود - ان شاء الله تعالي - احتياط كاري لازم را رعايت كرده باشد.



[ صفحه 93]