سيد بن طاووس قدس سره كيست؟


سخن گفتن از شخصيت عظيمي كه «با چشم باطن فرشتگان درگاه ربوبي را مشاهده مي نموده» [1] ، و «بدون استهلال و رجوع به تقويم از اول ماه و هلال آن باخبر بوده» [2] تصريح به «درك شب قدر» مي نموده [3] بلكه بالاتر از آن، از درك



[ صفحه 20]



مقام نورانيت خبر مي دهد»، و قلم فرسايي درباره عارف و برجسته اي كه «ره يافتگان به كوي دوست گواهي به نيل او به معرفت كامل حق سبحانه مي دهند»، بلكه از «نادر عارفان متمكن در توحيد به شمارش مي آورند»، و بالأخره شخصيت گرانسنگي كه در دنيا «در ملاقات ميان او و حضرت حجت بن الحسن العسكري - عجل الله تعالي فرجه الشريف - باز بوده» و در برزخ «روح مافوق ملكوتش هماره همدم جد بزرگوارش اميرالمؤمنين - صلوات الله عليه - است و حتي يك لحظه از آن بزرگوار جدا نمي گردد»، يعني: جمال سالكان، سيد مراقبان، نور عارفان، عالم رباني، صاحب كرامات باهره، ذو الحسبين، [4] رضي الدين، ابوالقاسم، علي بن موسي طاووس» [5] از افق انديشه ي قاصر نگارنده ي اين سطور بسي بلندتر است، لذا نخست زندگينامه ي شناسنامه اي آن بزرگوار را به اختصار ذكر نموده، سپس خامه را به دست دانشمندان برجسته و به ويژه شخصيتهاي گرانسنگي كه هر كدام اوحدي دوران خويش به شمار مي روند مي سپاريم، و از اشارات آنان در رابطه با مقامات اخلاقي، عرفاني و توحيدي سيد اهل مراقبه، سيد بن طاووس قدس سره بهره مي گيريم:


پاورقي

[1] همين كتاب، فصل بيست و سوم.

[2] اقبال الأعمال، ص 6 و 15.

[3] اقبال الأعمال، ص 66- حضرت استاد آيت الله حسن حسن زاده ي آملي در كتاب «در آسمان معرفت، ص 299» در رابطه با اين موضوع و موضوع گذشته مي نويسد: «شايسته است سخني از سيد بن طاووس كه به فرموده ي بعضي از مشايخ ما از افراد كمل بوده است، به عرض برسانم: آن جناب در كتاب شريف اقبال فرموده است: من بدون استهلال و رجوع به جدول تقويم، از اول ماه و هلال آن باخبرم، و نيز از ليلة القدر آگاهي دارم. اين سخن را در حالي كه قلم در دست داشت و مي نگاشت از خود خبر داده است. آنگاه مي گويد: دانستن اول ماه و ليلة القدر مهم نيست، مهم اين است كه مقداري آب به نام نطفه رشد و نمو كرده و بدين صورت درآمده و شخصي اين چنين گويا و بينا و نويسا و خوانا و.. شده است.»

براي توضيح بيشتر و بررسي دقيق گفتار سيد بن طاووس قدس سره به آدرسهاي گذشته رجوع شود.

[4] نسبت وي از طرف پدر به «امام مجتبي عليه السلام» و از سوي مادر به امام حسين عليه السلام» مي رسد، لذا «ذو الحسبين» يعني داراي دو نسبت شريف، شهرت يافته است.

[5] «طاووس» لقب «ابوعبدالله محمد بن اسحاق» يكي از اجداد سيد است، و شهرت وي به «ابن طاووس» به جهت انتسابش به او مي باشد.


بازگشت