الحمد لله در روايات


«الحمد لله» از كلمات جامعي است كه اگر كسي با توجه به حقيقت آن خداوند را بدين كلمه حمد كند، حق حمد را به قدر توانايي بشر به جاي آورده است. امام باقر عليه السلام از منزلي بيرون آمدند؛ اما مركبشان نبود. فرمودند: «اگر مركب پيدا شود، خداوند را چنان كه حق حمد است، ستايش مي كنم». وقتي مركب پيدا شد، سوار شده، لباس خويش را مرتب كردند و فرمودند: «الحمد لله». [1] .

رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «لا اله الا الله نصف ميزان است و الحمد لله ميزان را پر مي كند». [2] باز هم ايشان فرمود: ««الحمد لله»ي كه بنده مي گويد در ميزان او از هفت



[ صفحه 163]



آسمان و هفت زمين سنگين تر است». [3] و فرمود: «اگر خداوند همه ي دنيا را به بنده اي از بندگانش عطا كند و آن بنده بگويد: «الحمد لله»، آنچه او گفته از آنچه به او عطا شده بافضيلت تر است». [4] .


پاورقي

[1] الكافي، ج 2، ص 97، ح 18.

[2] بحارالانوار ج 90، ص 210، ح 7، به نقل از: امالي (شيخ طوسي) ص 19، ح 21.

[3] مستدرك الوسائل، ج 5، ص 314، ح 26.

[4] ر.ك: مكارم الاخلاق، ص 307؛ بحارالانوار، ج 90، ص 213، ح 17.


بازگشت