نيت حالتي دروني است كه پس از اين امور پيدا مي شود: تصور يك عمل، تصديق فايده ي آن و حكم به انجام آن. از نيت به همت، تصميم، عزم، اراده و قصد هم تعبير مي كنند. نيت در همه ي افعال اختياري و در ابتدا تا انتهاي عمل حقيقتا وجود دارد و لازم نيست كه در بين انجام عمل به صورت تفصيلي در ذهن تصور شود. [1] اين نيت ممكن نيست در عمل اختياري نباشد؛ اما با اين حال شيطان، انسان را در اين امر معمولي دچار وسواس مي كند. انسان وسواسي به جاي آن كه همت خود را در معارف توحيدي و حق شناسي صرف كند، عمر خود را در امري تلف مي كند كه نيازي به توجه آن چناني ندارد. شيطان همين گونه است؛ يكي را به ترك اصل عمل وادار مي كند و يك نفر ديگر را كه نمي تواند وادار به ترك عمل كند، دچار عجب و ريا و مفاسد اخلاقي ديگر مي نمايد و اگر به اين هم موفق نشد به سراغ وسواس مي رود.



[ صفحه 102]