راه عملي مبارزه با حب دنيا


راه عملي مبارزه با محبت دنيا آن است كه برخلاف آن عمل شود؛ يعني اگر انسان به مال و منال علاقه دارد، با بخشندگي و دادن صدقات واجب و مستحب ريشه اش



[ صفحه 36]



را از دل بكند. يكي از حكمت هاي دادن صدقه هم كم كردن علاقه به دنيا است. به همين دليل مستحب است انسان چيزي را كه دوست دارد صدقه دهد. چنانچه خداوند فرمود: «هرگز به نيكي دست نيابيد؛ مگر آن كه از آنچه دوست داريد انفاق كنيد». [1] .

بايد دانست كه دنيا به گونه اي است كه هر چه انسان به دنبالش برود، علاقه اش به آن بيشتر خواهد شد. هر اندازه از دنيا كه به دست آيد، انسان در حسرت بخشي خواهد بود كه ندارد. امام باقر عليه السلام فرمود: «مثل حريص به دنيا مثل كرم ابريشم است كه هر چه به دور خود بيشتر مي پيچد، از خلاص شدن دورتر مي شود تا آن كه از اندوه بميرد». [2] امام صادق عليه السلام نيز فرمود: «مثل دنيا مثل آب دريا است كه هر چه انسان تشنه از آن بخورد، تشنه تر گردد تا او را بكشد». [3] .

پس اي طالب حق! و سالك الي الله! وقتي پرنده ي خيال را رام نمودي و شيطان توهم را به زنجير كشيدي، محبت همسر و فرزند و مظاهر ديگر دنيا را از دل بيرون كردي و با عشق فطري خداوند مأنوس شدي، خود را از موانع سير و سلوك خالي ديدي و اسباب سفر را آماده كردي، از جاي برخيز و از اين خانه ي تاريك طبيعت و گذرگاه تنگ دنيا هجرت كن، زنجيرهاي زمان را بگسل و از اين زندان خود را برهان و طائر قدس را به محفل انس پرواز ده.



تو را ز كنگره ي عرش مي زنند صفير

ندانمت كه در اين دامگه چه افتادست [4] .



پس عزم خود را قوي كن و اراده ي خويش را محكم نما كه اولين شرط سلوك عزم است و بدون آن راهي را نتوان پيمود و به كمالي نتوان رسيد. شيخ بزرگوار ما



[ صفحه 37]



شاه آبادي [5] - روحي فداه - از عزم به عنوان مغز انسانيت تعبير مي كردند. مي توان گفت كه يكي از نكات اصلي تقوا، رياضات شرعي، عبادت، مناسك الهي و پرهيز از خواسته هاي نفساني، تقويت عزم و به دست گرفتن قواي ملكي از سوي ملكوت نفس است.

حال ما اين بخش را با حمد و تسبيح ذات مقدس كبريا جل و علا و نعت و ثناي سيد مصطفي و نبي مجتبي و آل اطهارش عليهم السلام ختم مي كنيم و از روحانيت آن بزرگواران براي اين سفر روحاني و معراج ايماني مدد مي جوييم.



[ صفحه 41]




پاورقي

[1] آل عمران (3): 92.

[2] الكافي، ج 2، ص 134، ح 20 و ص 316، ح 7.

[3] همان، ص 136، ح 24.

[4] حافظ.

[5] مرحوم آيت الله ميرزا محمد علي اصفهاني شاه آبادي، فقيه، اصولي، عارف و فيلسوف برجسته در سال 1292 ق در اصفهان متولد شد. تحصيلات خود را در حوزه هاي علميه ي اصفهان و تهران آغاز كرده و پس از آن به نجف و سامرا مشرف شد. ايشان با استفاده از محضر اساتيدي چون صاحب جواهر، آخوند خراساني و شريعت اصفهاني، در سنين جواني به درجه ي اجتهاد رسيد. در مدت هفت سالي كه در شهر مقدس قم اقامت داشت، حضرت امام خميني قدس سره از درس اخلاق و عرفان وي بهره ي فراوان برد. آن بزرگمرد عرصه ي علم و عمل در سال 1369 ق دار فاني را وداع گفت و در جوار حضرت عبدالعظيم حسني در مقبره ي شيخ ابوالفتوح رازي مدفون شد.


بازگشت