با ناز بخوان

سرود مرگ قفس را

اي قناري

كه در زندگي زمين

ساطور سياه آسمان

منتظر نفس هايي ست

كه از سرماي قفس مي گريزند

و در نگاه آتشين تو

اشك خون شعله ور است

با ناز بخوان

سرود اعدامت را

كه قفس تنها پناهگاهي است

كه از خشم آسمان به دور است

با ناز بخوان

و محصور كن خود را

در قفس تنهايي خود و خدايت

با ناز بخوان نمازت را

تا ببارد آسمان به رويت.



[ صفحه 20]