از شرايط صحت نماز اين است كه خود و مقدماتش پاك و طاهر باشد و متعلق به غير نباشد، حتي وضو كه مقدمه براي نماز است، آن هم بايد طبق دستورالعمل باشد، مثلاً: وضو با آب غصبي و يا آبي كه معلوم نيست صاحب آن راضي است يا نه حرام و باطل است. [1] ظرف و حتي فضايي كه در آن وضو مي گيرد بايد مباح باشد وگرنه وضو باطل است و اگر وضو باطل شد نماز هم باطل است، چون مقدمه براي نماز است و اگر در مقدمه ي نماز، حقوق خود و ديگران را رعايت كرديم، همين فرمول را بايد در نماز هم جايگزين كنيم.

نمازگزار اگر با عين پولي كه خمس يا زكات آن را نداده لباس بخرد، نماز خواندن در آن لباس باطل است. [2] اگر عمداً در لباس غصبي يا در لباسي كه نخ يا تكمه يا چيز ديگر آن غصبي است نماز بخواند بنابر



[ صفحه 133]



احتياط واجب بايد آن نماز را دوباره با لباس غير غصبي بخواند. [3] .

كسي كه در ملك غصبي نماز مي خواند، اگرچه روي فرش و تخت و مانند اين ها باشد نمازش باطل است. [4] .

كسي كه در مسجد نشسته، اگر ديگري جاي او را غصب كند و در آن جا نماز بخواند، بنا بر احتياط واجب بايد دوباره نمازش را در محل ديگري بخواند. [5] .

با توجه به مسائل مذكور، انسان مسلمان اگر بخواهد نمازش صحيح باشد، بايد زحمات فراوان بكشد و از راه حلال و پاك كسب روزي كند. خمس و زكات خود را بپردازد و در لباس و محل زندگي و عبادت خود توجه كند، اما كسي كه آلوده به تجاوز و ظلم، ربا، غصب، كم فروشي، رشوه خواري و كسب اموال حرام باشد، چگونه مي تواند مقدمات نماز را فراهم كند؟ بنابراين تكرار نماز در پنج نوبت در شبانه روز، خود دعوتي است به رعايت حقوق ديگران.



[ صفحه 134]