نداشتن درك صحيح مسلمانان از فرمان هاي ديني و احكام شريعت، يكي از عوامل مهم سلطه پذيري ممالك اسلامي محسوب مي شود. اگر همه ي ملت هاي مسلمان آگاه شوند كه قرآن مجيد با تأكيد فراوان، هر گونه سلطه ي سياسي، اقتصادي و فرهنگي بيگانگان را بر مسلمانان نفي و منع كرده، به هيچ وجه سلطه كفار را نمي پذيرند.

بايد مسلمانان را نسبت به تكاليف و احكام دين آشنا و مقيد ساخت و به شيوه هاي مختلف علمي و تبليغي، ملت ها را آگاه كرد كه بر ضد رژيم هاي حاكم كه مانع اجراي احكام اسلامي هستند، به پا خيزند. همان طور كه ملت شريف ايران اين كار را كرد و پيروز شد. در غير اين صورت، با غفلت مسلمانان از وظايف خود، نه تنها عزت و استقلال آن ها كسب نخواهد شد، بلكه ميزان سلطه ي بيگانگان در ممالك اسلامي



[ صفحه 114]



نيز گسترش بيش تري خواهد يافت. [1] .

همان طور كه بر نقش بازدارنده ي نماز در آيات قرآن و روايات معصومين عليهم السلام تصريح شده، اين موضوع در بيانات امام (ره) نيز جايگاه ويژه اي دارد. امام ضمن احياي فريضه ي نماز، آن را يكي از مهم ترين اركان فرهنگ اسلامي، براي وصول به مقاصد الهي مي داند.

«پسرم همت كن و از هواهاي نفسانيه كه حد و حصر ندارد، بكاه و از خداي متعال جل و اعلا استمداد كن كه بي مدد او كسي به جايي نرسد و نماز، اين معراج عارفان و سفر عاشقان، راه وصول به اين مقصد است.» [2] .

لازم به يادآوري است كه نماز بدون حضور قلب، نمي تواند آن چنان كه بايد و شايد از مفاسد جلوگيري كند و ارزش اصلي نماز و راه رسيدن به آثار آن، حضور قلب در نماز است.



[ صفحه 115]