1. انسان بايد در سفر، نمازهاي چهار ركعتي را دو ركعت (شكسته) بخواند، به شرط آنكه مسافرتش از هشت فرسخ كه حدود 45 كيلومتر است كمتر نباشد.

2. اگر مسافر از جايي كه نمازش تمام است، مثل وطن حدّاقل، چهار فرسخ مي رود و چهار فرسخ برمي گردد، نمازش در اين سفر هم شكسته است.

3. اگر انسان به جايي سفر كند و بخواهد در آن جا ده روز يا بيشتر بماند بايد نماز را تمام [1] بخواند و چنانچه كمتر از ده روز مي ماند نمازش در آنجا شكسته است ولي در بين راه هنگام رفتن يا برگشتن از سفر، نماز را بايد شكسته بخواند.

4. در وطن بايد نماز را تمام بخواند، هر چند كمتر از ده



[ صفحه 89]



روز در آنجا بماند، مثلاً از مسافرتي برگشته و چند روزي در وطن مي ماند و دوباره به مسافرت مي رود.

5. وطن، شهر يا روستايي است كه انسان براي زندگي هميشگي خود اختيار كرده است، خواه در آنجا به دنيا آمده باشد و وطن پدر و مادرش باشد، يا خودش آنجا را براي زندگي اختيار كرده است.

6. اگر انسان به جايي سفر كند و نداند در آنجا ده روز مي ماند يا نه، اگر با همين حال سي روز در آنجا بماند، پس از سي روز بايد نماز را تمام بخواند.







[ صفحه 90]