جهان را آفريدگاري است دانا و توانا كه موجودات را به گونه اي زيبا آفريده و همه را از نعمتهاي مورد نيازشان برخوردار كرده است.

آنگاه از ميان آنان، انسان را برگزيد و از نعمت عقل بهره مندش ساخت، و به او قوه ي انتخاب و اختيار عطا كرد تا بتواند به كمك آن، راه نيك و بد را تشخيص دهد، از زشتيها دوري كند و به خوبي ها رو آورد و بدينوسيله سعادت دنيا و روز واپسين را تأمين كند.

آيا تاكنون با خود انديشيده ايم كه چگونه مي توانيم شكر اين همه نعمت را به جا آوريم؟

و آيا هيچگاه به اين فكر بوده ايم كه چگونه مي توانيم آفريدگار بزرگ را سپاس گوييم، وظيفه ي انساني خود را به انجام رسانيم و فرمانش را اطاعت كنيم؟



[ صفحه 10]



نماز، شكر نعمت هاي بيكران الهي و توجه به قدرت بي پايان اوست.

نماز، نزديكترين شيوه ي ارتباط با خالق يكتا و جلوه اي است از بندگي انسان در پيشگاه او.

نماز، عالي ترين ذكر خدا، موجب آرامش و اطمينان قلبها، مايه ي صفاي باطن و روشني روح و روان است.

نماز، همچون نهر آبي است كه نمازگزار، روزي پنج مرتبه خود را در آن شستشو مي دهد.

نماز، بسيج همگاني انسانهاي وارسته، در هر صبح و شام و در هر جماعت و جمعه است.

نماز، انسان و جامعه را از كارهاي زشت و ناپسند باز مي دارد.

نماز، در بين واجبات، اهميت بسيار دارد و نمازگزار نزد خداوند، داراي مقامي است بس والا و ارزشمند.



[ صفحه 11]