اذن، شعار مكتب
اذان، كه وسيله اي براي اعلام توحيد و اعلان به مردم و فراخواندن آنان به تجمع براي نماز است، از شعارهاي بر انگيزنده، زيبا و مؤثر اسلام است.
در اذان، تكبير، توحيد، شهادت به رسالت پيامبر، شهادت به ولايت اميرالمؤمنين و دعوت مردم به شتافتن به سوي نماز و رستگاري نهفته است.
اذان اعلام موجوديت و حضور اسلام و دعوت مسلمين و معرّفي عقايد ديني است.
اذان شكستن سكوت و فرياد بر عليه معبودهاي خيالي و شعار در جهت شناخت اسلام و طرفداري از آيين خداست. «مؤذن» در اسلام، احترامي خاصّ دارد و در قيامت هم سرافراز است. بلال حبشي از نخستين مسلمانان صدر اسلام بود كه عنوان «اذان گويي» سبب افتخارش شد و اولين مؤذّن در اسلام بود. [1] اذان يك بار براي اعلان عمومي و اعلان فرا رسيدن وقت نماز، گفته مي شود، يك بار هم به خصوص براي شروع نماز.
[ صفحه 32]
پس از اذان، اقامه نيز همان مفاهيم را دارد و براي آغاز نماز و پيدايش آمادگي روحي و توجّه به خداي يكتا و رستگاري در سايه ي نماز، بر زبان جاري مي شود. اذان و اقامه گرچه مستحب است، ولي از شعاير مهم اسلامي است و بر گفتن آن، بسيار تأكيد شده است.
مسلمان واقعي، با گفتن اذان، نام خداي بزرگ را هرچه رساتر و آشكارتر در جهان طنين افكن مي سازد. اين بانگي ملكوتي و توحيدي است كه كمر دشمنان اسلام را مي شكند و مخالفان خدا را به ستوه مي آورد و نابود مي كند.
پاورقي
[1] وسائل الشيعه، ج4 ص614.