تقوا، يعني خدا ترسي و پرهيز از گناه. كسي كه بي تقوا باشد، عبادتش هم او را به جايي نمي رساند. كسي كه دزدي كند و به بيچارگان انفاق كند، يا جهاد كند ولي مال مردم را هم تصرّف كند، پاداشي از انفاق و جهادش نمي برد.

نماز هم به عنوان عبادت، وقتي به درگاه خداوند پذيرفته مي شود كه همراه باتقوا باشد. خداوند، نمازِ مردمِ معصيت كار و بي بند و بار را نمي پذيرد.

همو فرموده است:

«اِنَّما يَتَقَبَّلُ اللهَ مِنَ المُتَّقينَ» [1] (خداوند، فقط از اهل تقوا مي پذيرد!)