پس،اي طالب حق و سالك الي الله! چون طائر خيال را رام نمودي و شيطان واهمه را به زنجير كشيدي و خلع نعلين حب زن و فرزند و ديگر شئون دنيوي را نمودي و با جذوه ي نار عشق فطرة اللهي مأنوس شدي و (اني آنست نارا) [1] گفتي و خود را خالي از موانع سير ديدي و اسباب سفر را آماده كردي، از جاي برخيز و از اين بيت مظلمه ي طبيعت و عبورگاه تنگ و تاريك دنيا هجرت كن و زنجيرها و سلسله هاي زمان را بگسلان و از اين زندان، خود را نجات ده و طائر قدس را به محفل انس پرواز ده.



تو را ز كنگره ي عرش مي زنند صفير

ندانمت كه در اين دامگه چه افتادست [2] .



پس، عزم خود را قوي كن و اراده ي خويش را محكم نما كه اول شرط سلوك، عزم است و بدون آن راهي را نتوان پيمود و به كمالي نتوان رسيد. شيخ بزرگوار، شاه آبادي - روحي فداه - آن را مغز انسانيت تعبير مي كردند.



[ صفحه 41]



بلكه توان گفت كه يكي از نكات بزرگ تقوي و پرهيز از مشتهيات نفسانيه و ترك هواهاي نفسانيه و رياضات شرعيه و عبادات و مناسك الهيه، تقويت عزم و انقهار قواي ملكيه در تحت ملكوت نفس است، چنانچه پيش از اين ذكر شد.

و ما اكنون اين مقاله را با تحميد و تسبيح ذات مقدس كبريا جل و علا و نعت و ثناي سيد مصطفي و نبي مجتبي و آل اطهارش عليهم سلام الله ختم مي كنيم و از روحانيت آن ذوات مقدسه استمداد مي كنيم براي اين سفر روحاني و معراج ايماني.



[ صفحه 45]