يكي از اسراء كه پايش قطع شده بود، نيمه هاي شب از خواب بيدار مي شد، و بالشتي جلوي خود مي گذاشت، و بعد مهر خود را روي آن قرار مي داد، و به صورت نشسته مشغول خواندن نماز شب مي شد، او مدتها ذكر مي گفت، و اشك مثل مرواريد، از چشمانش



[ صفحه 183]



فرو مي غلتيد.

خدا گواه است، كه نواي دلنشين «الهي العفو» چنين عزيزاني در نيمه هاي شب قلب هر انساني را تكان مي داد، و مانند صاعقه، شب تاريك و ظلماني را مي شكافت. [1] .