برادر آزاده، محمد توجهي، از نيروي هوايي سپاه نقل مي كند:

طرحي را بچه ها درست كرده بودند به نام «طرح عبادت». ساعت يك يا دو نيمه شب بيدار مي شدند و ملافه اي را كه لباس عربي بلندي بود مي پوشيدند و شروع مي كردند به نماز شب خواندن. اسم اين طرح را هم گذاشته بودند «طرح عبادت»

بين بچه ها رواج داشت كه مي گفتند: كارواني هست كه شبها راه مي افتد، سعي كنيد جا نمانيد. هر كسي هم خواب مي ماند، بيدارش مي كردند و مي گفتند: فلاني! كاروان داره راه مي افته، جا نموني! [1] .