سعيد بن محمد بن جنيد، معروف به «ابن جنيد» از دانشمندان و عرفاي نامي قرن سوم به شمار مي آمد. او استادي زبردست و عالمي ناطق بود، ولي در سلك صوفيان به شمار مي رفت. او در سال 297 هجري قمري از دنيا رفت.

يكي از علماي بزرگ آن عصر به نام «جعفر خالدي» مي گويد: او را در عالم خواب ديدم و به او گفتم: خداوند با تو چگونه رفتار كرد؟

در پاسخ گفت: همه ي اين اشارات و عبارات و رسوم و علوم كه داشتم به حالم سودي نبخشيد. جز چند ركعت نمازي كه در سحرگاهان مي خواندم. [1] .