مرحوم علامه طباطبايي مي گويد: چون به نجف اشرف براي



[ صفحه 170]



تحصيل مشرف شدم از نقطه نظر مراقبت و خويشاوندي، گاهگاهي به محضر مرحوم قاضي شرفياب مي شدم، تا اينكه يك روز در مدرسه ايستاده بودم كه مرحوم قاضي از آنجا عبور مي كردند، چون به من رسيدند، دست خود را روي شانه ي من گذاشتند و گفتند: اي فرزند، دنيا مي خواهي نماز شب بخوان، آخرت مي خواهي نماز شب بخوان!

اين سخن آنقدر در من اثر كرد كه از آن به بعد تا زماني كه به ايران مراجعت كردم، پنج سال تمام در محضر قاضي روز و شب به سر مي بردم و آني از ادراك فيض ايشان دريغ نمي كردم. [1] .