انسان از طريق نماز شب، ضمن راز و نياز با خداوند به زيباترين شكل، در حقيقت بهترين و پرجاذبه ترين لحظه هاي زندگي را درك مي كند. در لحظه هاي نماز شب است كه انسان ناگفته هاي خودش را با خداوند در ميان مي گذارد و با توجه به اينكه در آن خلوت نيمه شب مي تواند ارتباط خوبي با خدا برقرار سازد چيزهاي خوب و ماندگاري هم از او مي گيرد. از او نور مي گيرد. راه سعادتمندي را درك مي كند و مي بيند كه چراغ آسمان يقين و باورش به حقيقت جهان هستي، نور حقيقي مي يابد و در سايه آن از تاريكيهاي وحشتناك شك و شبهه رهايي پيدا مي كند.

نكته ي ديگر اينكه انسان از طريق نماز شب به مبارزه با شهوت خواب مي پردازد. مبارزه اي كه حاصلش همان لحظه هاي



[ صفحه 164]



ماندگار و غير قابل وصف مناجات سحرگاهي است، و به نوعي افق زندگي روزانه و ابدي خويش را روشن مي نمايد و از ظلمات لذات دنيائي و ترس از پيچ و خم هاي مشكلات آن احساس رهايي مي كند.