از كتاب ارشاد القلوب ديلمي نقل شده است: «هنگامي كه علي عليه السلام در جنگ صفين سرگرم نبرد بود. در ميان هر دو صف كارزار مواظب وضع آفتاب بود و به آسمان نگاه مي كرد تا ببيند كي ظهر مي شود و نماز ظهر را بخواند. عبدا بن عباس عرض كرد:



[ صفحه 156]



يا اميرالمؤمنين عليه السلام اين چه كاريست؟

فرمود: آفتاب را مي نگرم كه اگر وقت نماز در رسيد نماز بگذارم.

ابن عباس گفت: آيا حالا وقت نماز است با اين سرگرمي جنگ؟

فرمود: ما چرا با ايشان مي جنگيم؟ تنها به خاطر نماز با آنان نبرد مي كنيم و مي خواهيم كه نماز برپا شود. [1] .