جواني از بستگان نويسنده ي كتاب «رؤيا از نظر دين و روان شناسي» به علت بيماري دار فاني را وداع گفت. جواني بسيار متدين، با تقوا و نيكوكار بود. پسرش كه حدود يازده سال داشت، او را در خواب مي بيند كه صورتش مثل خورشيد مي درخشد و نوراني است.

از او مي پرسد: پدر! چرا صورت شما اين قدر نوراني شده كه من نمي توانم به آن نگاه كنم؟

پدر پاسخ مي دهد: عزيزم! من همواره در دنيا مقيد بودم كه نمازهايم را در اول وقت به جا آورم. به همين سبب، در عالم برزخ صورتم نوراني شده است. [1] .