در تفسير آيه ي شريفه ي «و اقم الصلاة طرفي النهار...» نقل شده كه ابواليسر عمرو بن غزيه انصاري، روزي در بازار خرمافروشان، خرما مي فروخت. زن صاحب جمالي را، كه براي خريد خرما به نزد او آمده بود، ديدار كرد.

ابواليسر، كه شيفته ي جمال آن زن شده بود. گفت: با من به خانه ام بيا! تا خرماي بهتري به تو عرضه كنم. زن بيچاره فريب خورد و به



[ صفحه 116]



خانه ي وي رفت. ابواليسر او را در برگرفت و به تقبيل و تمتع پرداخت. زن گفت: اي مرد! از خدا بترس! ابواليسر في الحال پشيمان شده و زن را رها كرد و به محضر شريف رسول اكرم صلي الله عليه و آله مشرف شد. و در حال گريه به عرض آن حضرت رسانيد كه: يا رسول الله چه مي فرمايي در حق كسي كه زن بيگانه اي را به خانه ي خود آورد و ميانه ي ايشان ملامسه و تقبل غير از جماع واقع شود؟

حضرت هيچ جواب نفرمود و منتظر وحي شد، تا وقت نماز عصر فرا رسيد. رسول خدا صلي الله عليه و آله نماز عصر را به جا آورد. جبرئيل آمد و اين آيه را آورد: «... ان الحسنات يذهبن السيئات». يعني نماز سيئات را مي برد و پاك مي سازد.

حضرت رسول صلي الله عليه و آله ابواليسر را احضار كرد و فرمود: آيا نماز عصرت را با ما گزارده اي؟ گفت: بلي يا رسول الله. حضرت فرمود: نمازت كفاره گناهت مي باشد. اصحاب عرض كردند: يا رسول الله اين حال (نماز موجب آمرزش گناهان است) مخصوص به ابواليسر است؟ پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: نه، همه ي مردم در اين حكم داخلند. مؤيد اين در حديث آمده كه «من الصلاة الي الصلاة كفارة ما بينهما، ما اجتنب الكبائر؛ نمازي تا به نماز ديگر كفاره ي گناهان مابين دو نماز است مادامي كه از گناهان كبيره اجتناب شود.» [1] .



[ صفحه 117]