يكي از بستگان امام صادق عليه السلام در غياب آن حضرت به ناسزاگويي آن حضرت پرداخت و نزد مردم از آن حضرت بدگويي مي كرد.

شخصي به محضر امام صادق عليه السلام آمد و جريان را به اطلاع امام رسانيد. امام صادق عليه السلام همان دم به كنيز خود فرمود: آب وضو بياور، او آب آورد و امام وضو ساخت و مشغول نماز شد.

حماد لحام مي گويد: من در آنجا بودم، با خود گفتم اكنون امام به آن ناسزاگو نفرين خواهد كرد، ولي برخلاف تصور من ديدم آن حضرت دو ركعت نماز خواند و بعد از نماز عرض كرد:



[ صفحه 105]



خدايا من حقم را به او بخشيدم، تو بزرگوارتر و سخي تر هستي، او را به من ببخش و مواخذه اش مفرما!

سپس رقت قلب و ترحم خاصي به آن حضرت دست داد، و همچنان در مورد آن شخص ناسزاگو دعا كرد، و من از كار آن امام بزرگوار تعجب كردم. [1] .