جابر بن عبدالله مي گويد: پيامبر خدا براي خوراك و يا چيز ديگري، نماز را به تأخير نمي انداخت. [1] .



[ صفحه 102]



عائشه مي گويد: پيامبر خدا صلي الله عليه و آله با ما و ما با او گفتگو مي كرديم. هنگام نماز كه مي شد گويا نه او ما را مي شناخته و نه ما او را مي شناختيم. [2] .

ابوعبدالله بن حامد گويد: پيامبر صلي الله عليه و آله هر گاه نماز مي خواند، از سينه اش آوائي از خوف، چو آواز جوشش ديگ شنيده مي شد. [3] .

امام سجاد عليه السلام فرمود: پيامبر آنقدر در نماز مي ايستاد، تا پاهايش ورم مي كرد. [4] .