ابوبصير گويد: بعد از درگذشت حضرت صادق عليه السلام پيش ام حميده رفتم تا او را در اين مصيبت تسليت بگويم. تا چشمش به من افتاد شروع به گريه كرد من نيز از حال او به گريه افتادم. آن گاه گفت: ابامحمد! اگر حضرت صادق عليه السلام را هنگام مرگ مشاهده مي كردي چيز عجيبي مي ديدي. در آن لحظات آخر، چشم باز كرده، فرمود: هر كس بين من و او خويشاوندي هست بگوييد بيايد. همه را گرد من جمع كنيد سفارشي دارم.

ام حميده گفت: تمام خويشاوندان آن جناب را جمع كرديم در اين موقع امام صادق عليه السلام نگاهي به آن نموده فرمود: شفاعت ما نخواهد رسيد به آن كسي كه نمازش را سبك بشمارد. [1] .