اولين توقّف گاه تربيتي فرزند در محيط خانواده، دامن مادر است و به طور طبيعي همه انسان ها بر اساس قانون خلقت و طبيعت، در شكم مادر با زندگي اوليه اي كه متعلّق به آن دوره است، انس گرفته و بعد از تولد، در دامن پر مهر مادر رشد مي نمايند.

به دليل علاقه فرزند به مادر، همه اعمال و حركات و سكنات مادر به فرزند منتقل مي شود. پس مادر، در رشد شخصيت و اثرگذاري بر فرزند نقش به سزايي دارد.

امام خميني(ره) در يكي از بيانات خويش خطاب به مادران چنين فرموده اند:

«مسئوليت بچه را در دامن خودتان داريد... مادر خوب، بچه خوب تربيت مي كند و خداي ناخواسته، اگر مادر منحرف باشد بچه از همان دامن منحرف بيرون مي آيد. چون بچه هرچه در اين دوره از مادر مي بيند، اگر مادر مهذّب بود بچه خوب رشد مي كند از همان اول و چون كردار بچه از روي تقليد است و تقليد مادر از همه تقليدها مؤثرتر است [1] ، بچه آن گونه مي شود.



[ صفحه 45]