محيط پس از تولد


زماني كه نوزاد به دنيا مي آيد، عوامل محيطي بسياري در رشد شخصيت او تأثير مي گذارند.

ازجمله اين عوامل، مادر و پدر و تغذيه هستند كه در شخصيت كودك مؤثّرند.

خانواده به عنوان بنيادي ترين و اساسي ترين نهاد اجتماعي و اوّلين كانوني كه انسان در آن پاي مي نهد و زندگي خود را در آن آغاز مي كند، نقش بسيار مهم و اساسي در تربيت بشر دارد، همان طور كه نقشي اساسي در تشكيل جوامع و ايجاد تمدن ها دارد. به همين جهت شعار بسياري از جامعه شناسان، «خانواده سالم جامعه سالم است.»



[ صفحه 29]



انسان بعد از تولدّ تا هنگام ورود به مدرسه، بيش تر از همه چيز تحت تأثير پدر و مادر خود است. مادر اولين و مهم ترين كسي است كه در زندگي كودك تأثير مي گذارد و كودك با او آشنايي و ارتباط حاصل مي كند. وقتي مادر كودك را شير مي دهد با او رابطه ي محبت آميزي برقرار مي كند و در حقيقت عطوفت و مهرباني را در او پرورش مي دهد؛ چرا كه ميان آن ها علاقه و محبت برقرار مي گردد.

كودكي كه مادرش با او رابطه محبت آميزي برقرار كرده است، داراي شخصيتي سازگار، پويا و فعّال مي شود و كودكي كه مادر با او رفتار محبت آميزي نداشته است، ممكن است درون گرا و ناسازگار باشد و شخصيتي ناهنجار پيدا كند. زماني كه كودك به حد كافي رشد كرد و با اعضاي خانواده آشنا شد، اهميت و جايگاه پدر را بيش تر در مي يابد. پسراني كه در خانواده هاي بدون پدر پرورش يافته اند، رشد شخصيتي كمتري دارند و از ويژگي هاي مردانه ضعيف تري برخوردار هستند.

معمولاً پدر، الگوي پسر است و پسر مي كوشد كه از راه همانندسازي پدر، از او تقليد كند ولي الگوي دختران، مادران هستند. دختران با توجه به عوامل فطري و محيطي، مادران خود را الگو قرار مي دهند و خود را با آن ها همانند مي سازند.


بازگشت