شفاعت در آخرت آن است كه اولياي خدا اعم از انبياء و ائمه و علما و



[ صفحه 233]



شهدا و مؤمنين، كه به قله ي تكامل معنوي رسيده اند، دست ضعيفاني (كه انحراف فكري ندارند، ولي لغزشهاي عملي دارند) را گرفته و آنان را از قهر خدا نجات مي دهند و ناگفته پيداست كه مقام شفاعت و اجازه ي آن تنها به دست خداست.

مقام شفاعت خيلي بزرگ است و چند گروه هستند كه روز قيامت شفاعت مي كنند و دست ضعيفان را مي گيرند، يكي از اين گروه ها كساني هستند كه نماز خود را به جماعت برپا مي كنند.

در حديثي از رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم آمده است كه: «يشفع كل واحد منهم في ثمانين الفا رجل يتوضأ ثم يدخل المسجد فيصلي في الجماعة؛ يكي از آن گروه كه روز قيامت هشتاد هزار نفر را شفاعت مي كنند، كسي است كه وضو بگيرد و داخل مسجد شود و نماز را به جماعت به جاي آورد.» [1] .