بهشت يكي از نعمتهاي الهي است كه خداوند روز قيامت به انسان عطا مي كند و او نتيجه ي اعمالش را روز قيامت مي بيند، و دروازه ي رسيدن به بهشت، انجام اعمال صالح است.

همين طور انسان به بهشت نمي رود، يكي از راههاي ورود به بهشت از طريق نماز شب است، ثمره ي در دل شب با خدا مناجات كردن، رسيدن به بهشت است.

رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم به فرزندان عبدالمطلب مي فرمودند كه: «هنگامي كه مردم در خواب هستند، شب زنده داري كنيد و به عبادت خداوند بپردازيد تا به سلامت وارد بهشت شويد.» [1] .

و نيز فرمودند: «من ختم له بقيام الليل ثم مات فله الجنة؛ كسي كه عمرش به شب زنده داري به پايان برسد، بهشت از آن اوست.» [2] .



[ صفحه 218]



و در حديثي امام علي عليه السلام مي فرمايند كه: «پرهيزگاران دسته دسته به سوي بهشت رهنمون مي شوند و از عذاب آسوده اند و از سرزنش ايمن و از آتش دورند و بهشت به خاطر آنان آرامش يافته (تا در مكان هاي امن بياسايند) و آنان از اين قرارگاه خشنودند.

كساني هستند كه در اين جهان كردارشان پاك، چشمانشان گريان و شبهايشان از بيم (گناه) شب بوده است. پس خداوند بزرگ بهشت را جاي بازگشت و ثواب (كردار) آنان گردانيده است. و به بهشت و اهل بهشت سزاوارترند و در سلطنت جاويد و نعمت پايدار.» [3] .

و در حديث ديگري رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم مي فرمايند: «اي ابوذر! هر مردي كه در شبانه روز فزونتر از نمازهاي واجب دوازده ركعت نماز بگزارد، حق ثابت او در برابر آن خانه اي در بهشت خواهد بود.» [4] .