ثقة الاسلام نوري، در دارالسلام از شيخ خود، حاج ملا فتح علي سلطان



[ صفحه 181]



آبادي، نقل كرده است كه فرمود:

«عادت طريقه ي من بر آن بود كه هر كس از دوستان اهل بيت را كه خبر فوتش را مي شنيدم دو ركعت نماز در شب دفن او براي او مي گزاردم، خواه آن ميت را بشناسم يا نشناسم.

و هيچ كس بر اين طريقه من مطلع نبود تا آن كه روزي يكي از دوستان مرا در راهي ملاقات كرد و گفت: ديشب خواب ديدم فلان شخص را كه در اين ايام وفات كرده و پرسيدم از حال او و آن چه بر او گذشته بعد از مردن، گفت: من در سختي و بلا و در حال عقاب بودم، الا آنكه دو ركعت نمازي كه فلاني خواند - و اسم شما را برد - آن دو ركعت نماز مرا از عذاب نجات داد. خداوند رحمت كند پدرش را به اين احساني كه از او به من رسيد.

مرحوم حاج فتحعلي فرمود: آنگاه آن شخص از من پرسيد كه آن نماز چه نمازي بود؟

من به او از روش و عادت مرتب خود درباره ي مردگان گفتم و نيز چيزهايي كه براي آنها سودمند است براي رفع وحشت قبر كه همانا ركوع نماز را كامل و تمام نمايد.

چنان كه از امام محمدباقر عليه السلام مروي است كه: «كسي كه تمام كند ركوع خود را، داخل نشود او را وحشتي در قبرش.» [1] .

و نيز آن كه در هر روز صد مرتبه بگويد: «لا اله الا الله الملك الحق المبين» تا بوده باشد براي او اماني از فقر و وحشت فقر، و بكشد به سوي خود توانگري را، و گشوده شود درهاي بهشت چنان كه در خبر وارد شده است.» [2] .

و نيز سوره ي ياسين را پيش از آن كه بخوابد بخواند و نماز ليلة الرغائب را



[ صفحه 182]



بخواند كه آن نماز را با بعضي از فضايل آن در مفاتيح الجنان در اعمال ماه رجب ذكر كرده ام. [3] .

از حضرت امام صادق عليه السلام منقول است كه: «بسا باشد كه ميت در تنگي و شدتي بوده باشد و حق تعالي به او وسعت دهد و تنگي از او بردارد، پس به او گويند كه اين فرح و شادي كه به تو روي آورد به سبب نمازي است كه فلان برادر مؤمن براي تو انجام داد.» [4] .