از ديگر آثار اجتماعي نماز جماعت اين است كه سبب اجتماع مؤمنين در كنار هم مي شود و آنان با يكديگر آشنا و رفيق مي شوند.

با جرأت مي توان گفت اگر مردم مي خواهند همديگر را بشناسند و با هم آشنا شوند و از مشكلات همديگر و اجتماع باخبر شوند، از طريق همين اجتماع نماز جماعت است، امكان دارد همين جمعيت هميشه در خيابان همديگر را ببينند و از كنار هم بگذرند، و توجهي به همديگر نكنند، ولي اگر يك بار در اجتماع نماز جمع شوند، با همديگر آشنا شده و براي هميشه با هم رفيق و دوست مي شوند و اگر در مكانهاي ديگري همديگر را ببينند به يكديگر احترام مي كنند و در سلام سبقت مي گيرند، در يك كلمه نماز جماعت زمينه معارف و شناسايي دوست است.

در حديثي رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم مي فرمايد: «اگر در مورد كسي كه اهل نماز جماعت و مسجد نيست، سئوال كردند، بگوييد من نمي شناسم.»

پس در قالب اين برنامه ي ديني و عبادت دسته جمعي، قادر خواهند بود همديگر را شناسايي كنند و به هنگام گرفتاري و نياز يار هم باشند اگر مي خواهيم، سالم ترين و عاطفي ترين و پربهاترين و كم خرج ترين اجتماع را بررسي كنيم، اين صفوف نماز جماعت است. مؤمنين مي بايست خدا را شاكر باشند كه اين نعمت عظيم را به آنها داده و كساني كه در اين اجتماع نماز جماعت شركت نمي كنند از اين آثار محروم مي شوند؛ مثلا آنهايي كه اهل مسجد و نماز رحمت نيستند، براي رفع مشكلات خود نمي دانند از چه كسي كمك بگيرند، اميدشان به خداوند و مؤمنين بريده است و نمي دانند چه دوستي براي خود انتخاب كنند. پس اگر دوست واقعي مي خواهيم، بين صفوف نمازگزاران نماز جماعت مي توان پيدا نمود.



[ صفحه 135]