يكي ديگر از آثار نماز جماعت اين است كه نمازگزاران شناخته



[ صفحه 132]



مي شوند. نماز جماعت خود ميزان تأييد نمازگزاران است، و اگر نماز جماعت بنا نمي شد، افراد شايسته شناخته نمي شدند.

در حديثي، فلسفه ي تشريع نماز جماعت را چنين بيان مي كند: «يكي از ياران امام صادق عليه السلام از آن حضرت فلسفه نماز جماعت را مي پرسد كه: چرا و به چه علت نماز يوميه را به جماعت بخوانيم؟

امام عليه السلام چنين پاسخ مي فرمايد: «همانا نماز جماعت و اجتماع براي مسلمين مقرر شد تا شناخته شود نمازگزار از بي نماز، و كسي كه نماز خويش را در اوقاتش به جا مي آورد، و نمازش را مراقبت مي كند از كسي كه نمازش را ضايع مي گرداند، و اگر چنين نبود، هيچ كس به صلاحيت و طهارت و پاكي كسي شهادت نمي داد، و به همين علت است كسي كه نماز خود را با جماعت نخواند، در مابين مسلمانان بي نماز است؛ زيرا رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم فرمود: «كسي كه بدون علت و عذر، نماز را با مسلمين در مسجد برگزار نمي كند، بي نماز است؛ يعني آثار نمازگزار بر او مترتب نمي شود.» [1] .