در آثار شب زنده داري، امام علي عليه السلام مي فرمايد: «اي بندگان خدا! از خدا بترسيد، همانند ترسيدن خردمندي كه انديشه ي (قيامت) او را به خود مشغول كرد و ترس از خداوند جسمش را رنجور ساخته است و شب را زنده مي دارد (براي عبادت چند كار مي كند):

الف) خواب اندك او را گرفته است.

ب) و اميد به حق او را در وسط روزها تشنه نگاه داشته است.

ج) بي توجهي به دنيا خواهش هاي نفس را از او باز داشته است.

د) پيوسته ذكر خدا بر زبانش جاري است.

ه) ترس (از خدا) را براي امنيت (روز رستاخيز بر همه چيز) مقدم داشته است. [1] .